Kalblerin Güne?i

Bir davet vesilesiyle Kanada’ya gitmi?tim. Oradaki hizmet erlerinden birisinin sekiz-dokuz ya?lar?ndaki o?lu yan?ma geldi. “Ben buradaki Yahudi veya H?ristiyan çocuklar?na sorsam, belki de onlar da bana, bizim dedi?imiz gibi, kendi peygamberlerinin son peygamber oldu?unu söyleyecekler. Bizim peygamberimizin peygamberli?ini ve son peygamber oldu?unu, ispatlar?yla bana anlat?r m?s?n?z?” dedi. Bu soruya çok sevindim, Allah’a hamd ettim. Üstad?m?z’?n, “Bazen bir münevverü’l-fikir yüze mukabildir.” (Tarihçe-i Hayat) sözünü hat?rlad?m. Elhamdülillah, art?k dinini akl?yla, kalbiyle ikna olup ö?renen; imanlar?, yaln?z babalar?n?n dinine inanman?n de?il, Allah’?n dinine inanman?n neticesi olan bir nesil yeti?iyordu ve bunlardan bir tanesi binlere, milyonlara bedeldi. Dünya kar??lar?na geçse, ellerini kald?r?p, o büyük hakikat ad?na meydan okuyabilirlerdi. Yukar?daki misalden ve bu kitaptaki delillerden bahsettim. Efendimiz’in, kâinat a?ac?n? ve onun Sâni’ini tarif ederken söyledi?i en büyük bir mesele ile en ayr?nt? bir meselenin, bir a?ac?n dal?, yapra??, çiçe?i, meyvesi gibi uyumlu oldu?unu ve hiçbir bo?luk b?rakmad???n?, bir ?ey ancak tamamland???nda bo?luk kalmayaca??n? söyledim. Bu meseleyi Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) anlatm??, cevab?n? enfes bir misalle vermi?ti zaten…