Kendi Ruhumuzu Ararken (Prizma-9)

Birkaç as?rdan beri tamamen üslûbunu yitirmi? ?u dünyada herkes bir ?eyin pe?inde; biz de kendi ruhumuzu ar?yoruz. Bu aramay? devam ettirebilirsek, kendimiz olarak dirilece?imiz günlerin çok yak?n oldu?unu söyleyebiliriz.. Bir dönemde, s?ms?cak dünyas?n? terk ederek çok garip aray??lara giren son birkaç nesil, kâh gidip maddeye ve makinaya s???nd?., kâh de?i?ik fantezilere tav oldu., kâh kendini en ç?lg?nca hezeyanlara sald? ve ömrünü cinnetler içinde geçirdi.. Ancak ?imdilerde o, az dahi olsa, bo?lukta bulundu?unun fark?na vararak alternatif dü?üncelere kap? aralamaya, imandan söz edip, geçmi?e de?erler atfetmeye ba?lad?.. Evet, milletimize vaad edilen ?lâhî günlerin, bin bir ?afak emaresiyle renk renk tüllendi?i ?u durgun görünümlü aktif zaman aral???nda, gelece?i omuzunda bayrakla?t?racak ayd?nl?k nesillerin ruh ve mânâ hamurunu, kendi teknemizde, kendi üslûbumuzla yo?urmal?y?z ki; milletimiz, geçmi?ten gelen dü?ünce zenginli?i ve tarih ?uuruyla, dipdiri olarak yeni olu?umlara ta??nabilsin. Evet, gözlerimizi kapay?p Hakk’a kulluk heyecan? içinde, dünyan?n dört bir yan?na saçaca??m?z tohumlar, O’nun inayetiyle bir gün mutlaka hayata yürüyecek; hatta çürüyüp gitti?ini zannettiklerimiz bile, mevsimi gelince yediveren, yetmi? veren ba?aklar gibi sal?n?p kendi kaderlerinin bestelerini m?r?ldanacaklard?r.