Carmina

Lingua Latina lingua omnium mundi permultos annos fuit. Postea, dialecti eius paulatim emerserunt et ipsae linguae factae sunt. Pulchrum esset linguam Latinam iterum pro Europaeo habere... Hic liber versuum scriptus est ad hanc linguam nobilem revocandam. Nihil melius quam poetica ad hoc se commodaverit. Poema e verbis conficitur, imagines construuntur, metaphorae accedunt, et allegoriae generantur. Poetica quaedam in eo musicae qualitates habet ac notiones efficacius quam prosa deferre potest. Poetica saepe in silentio nascitur et affectiones et ideas quae affectiones excitant efficit, imaginationem excitat et lectorem mystice suspensum relinquet. Carmina affectos ita sponte transfundunt ut non opus sit eruditus esse ad eas animo comprehenda. Quisque poeta suam viam poeticam obit, quae evadit esse iter internae inventionis et aliquid, extra voluntatem eius, eum impellit. Iter occultarum passionum facit, quas in lyricos infundit, res diversas ab eas qui circumfunditur creando. Poema novas res exhibet, extra mundum independentes et ab omni alia re quam ipsa disiuncta, facit verum quod non existit, mirifica efficit et vitam suam dat eique oculos tremiscit voluptatis aperiens.