Levens gescheurd in italië van de jaren 70 tot vandaag

kinderen zijn met geweld uit hun familie verwijderd. Niemand is immuun voor deze holocaust, voor deze vernietiging die noodzakelijkerwijs moet ophouden. Emma en haar broer-zusters blijven de vaandeldragers van dit alles, evenals de luidste stemmen van de stemmen die door het systeem tot zwijgen zijn gebracht, alleen om te voorkomen dat dit machinesysteem uiteindelijk vastloopt en stopt met het oogsten van slachtoffers op slachtoffers. Kinderen zijn geen geldautomaten, het zijn en blijven kinderen (die moeten worden beschouwd als mensen en niet als objecten) die het recht hebben op te groeien binnen hun gezin van herkomst. Het is tijd om genoeg te zeggen tegen de holocaust van kinderen, of ze nu in pleegzorg en / of adoptie worden gegeven, in gezinswoningen worden geplaatst of gewoon om zinloze redenen uit hun huis van herkomst worden verwijderd.