Dla wnuków

Tytu? ksi??eczki mówi sam za siebie. Przeznaczona jest dla maluchów, których nie zd??y?y jeszcze wci?gn?? po czubek g?owy gry komputerowe. A zreszt? wiem z obserwacji moich wnuków, ?e jedno nie przeszkadza drugiemu. Zawsze lubi?am czyta? dzieciom. Najpierw córkom, potem wnukom. Dla dzieci ?wiat ba?ni jest na wyci?gni?cie r?czek. Nie ma wyra?nej granicy z rzeczywisto?ci?. To co wydarza si? w bajce jest realne, musia?o wydarzy? si? naprawd?. Tzw. cz?stochowskie rymy, do których nie przyzna?by si? ?aden powa?ny poeta, zachwycaj? ma?ych czytelników. Czy to znaczy, ?e dla dzieci mo?na pisa? na kolanie, byle jak? Wcale tak nie uwa?am. Mali czytelnicy zas?uguj? na najwi?kszy szacunek. Bez niego nie wypada wci?ga? ich w zaczarowany ?wiat ksi??ki. Nasz ogród i okolica od dawna zamieszka?e s? przez najdziwniejsze stworzenia. Jednego dnia za ka?dym krzakiem czyha tyranosaurus rex. Drugiego odwiedza nas smok nie bardzo uprzejmy. A trzeciego z lasu skrada si? troll, ?eby wyjada? truskawki i podkrada? poziomki. Trzeba si? ich strzec. Nawet babci nie wolno i?? ?cie?k? prosto do warzywnika. Te wa?kie problemy stara?am si? rozwi?za? w historyjkach „Dla wnuków”. Ksi??eczka zawiera równie? wierszyki, troch? zaprawione pedagogik? i troch? weso?e. Nikt nie jest w stanie tak zupe?nie do ko?ca rozsta? si? z dzieckiem, którym ka?dy z nas kiedy? by?. My?l?, ?e w pisarzach pami?? o nim jest szczególnie ?ywa. Sk?d indziej mogliby mie? tyle fantazji, ?eby zaludnia? stron? po stronie wyimaginowanymi postaciami? Niema?o fantazji mo?na te? po?yczy? od dzieci. Mój wnuk Daniel narzeka? kiedy? na deszcz po drodze z przedszkola. Powiedzia?am mu, ?e po deszczu rosn? i dzieci i grzyby. Zapyta? czy domy te? wtedy rosn?. Tak narodzi?o si? jedno z opowiadanek w zbiorku „Dla wnuków”. Wierszyki powsta?y przy pomocy rymowanek, w które bawi?am si? z wnukami. Czy do ka?dego s?owa uda si? nam znale?? rym? Ile by?o przy tym ?miechu! Dzieci s? wra?liwe na s?owo. Czytajmy im.